در روز دهم ماه محرم که یک ماهی بسیار با عظمت و مبارک است مردم بدعت هایی اختراع نموده و مرتکب اعمال زشت و ناپسند می گردند.
شیخ الاسلام ابن تیمیه در این مورد فرموده : شیطان بعد از شهادت حضرت حسین رضی الله عنه توانست دو بدعت طی آن ایجاد نماید يکی بدعت ماتم و عزاداری و زدن به سر و صورت، و گریه و فغان و تشنگی کشیدن و مداحی و نوحه سرایی که طی آن بزرگان صدر اسلام مورد لعن وطعن قرار می گیرند، حتی کسانی که در جرم شهادت حضرت حسین رضي الله عنه دست نداشتند مورد لعن و دشنام قرار می گیرند و قصها وحکایتهای کاذب و دروغینی را ساخته اند، این اعمال باعث گردید تا در میان مسلمانان اختلاف و تفرقه ایجاد گردد. ماتم گرفتن و عزاداری کردن و گریه و فغان بر مردگان باتفاق همه‌ی مسلمانان جایز نیست. و اینکه بر غم ها و مصیبتهای گذشته، ناله و فغان صورت گیرد از گناهان بزرگ بشمار می رود که خداوند و پیامبرش از آن منع نموده اند، همچنانکه بدعت شادی و سرور در روز عاشورا درست نیست و پیامبر و خلفای بعد از ایشان این اکار را سنت نگذاشته اند، پس این روز نه روز شادی و سرور است و نه روز غم و اندوه .
از دیگر بدعت ها در این روز پختن حبوبات و توزیع آن بر فقرا ومساکین و ادعا کردن اینکه این کار ثواب زیادی دارد است ، در حالی که تشخیص کارهایی که ثواب دارد دليل قاطع که از پیامبر صلی الله علیه و سلم ثابت شده باشد می خواهد، اما اینها دلیلی ندارند پس این کار بدعت و گمراهی می باشد. و از دیگر بدعت های اختراع شده در این روز، پوشیدن لباس جدید، و خرج و خوراک خیلی خوب و خريدن ضروریات منزل و سرمه کشیدن و حنا کردن و غسل نمودن، دید و بازدیدها و زیارت مساجد و قبرستانها و آرامگاه ها، و دیگر بدعتهایی که نه پیامبر صلی الله علیه و سلم و نه خلفای راشدین و نه علمای بزرگ اسلام مانند امامان چهار مذهب اهل سنت و نه اوزاعی و ثوری و اسحق بن راهويه و ليث و غیره این اعمال را انجام داده و سنت گذاشته اند.
و احادیثی که درین مورد ذکر است همه موضوع و ساختگی است.
همچنین تأخير زکات تا روز عاشورا بدعت است بطور مثال زکات در ماه صفر یا ربیع الاول بر فرد واجب می گردد ولی آنرا تا روز عاشورا به تاخیر می اندازد، شاید قبل از عاشورا بمیرد یا مفلس گردد، در اینصورت زکات بر ذمه ی وی باقی می ماند و از این بدتر اینکه تأخیر در دادن حقوق دیگران ظلم محسوب می گردد. پیامبر صلی الله علیه و سلم می فرماید: «درنگ نمودن غنی در ادای حقوق ظلم است».«متفق علیه»
از بدعت هایی که بعضی از زنان در این روز به آن اعتقاد دارند، حنا کردن است که گویا اگر کسی این کار را نکرد حق عاشورا را ادا ننموده است، همچنین خریدن عنبر و چوب خوش بو و دود نمودن آن، که گویا اگر این کار صورت نگیرد گناه بزرگی مرتکب شده اند.
عجیب اینکه همین چوب را تا سال آینده نگه میدارند و در طول سال از آن استفاده می کنند معتقدند که اگر دود و بوی خوش آن به زندانی برسد از زندان رها خواهد شد. همچنین اعتقاد دارند که این خوش بوئی علاج نظر و مرض است. چنین اعتقادی خطرناک است و دليل قاطع ومحکم می طلبد، اما دلیلی وجود ندارد و این گونه اعمال را زنها از خودشان اختراع نموده اند .
پیامبر گرامی مان از ارتکاب هر گونه بدعت در دین خدا، و عمل نمودن به آن را به شدت منع نموده، و این را واضح کرده که خداوند باید مطابق سنت و عملکرد پیامبرش عبادت کرده شود، نه بر حسب گفته و اختراعات دیگران. چنانکه میفرمایند: «هر کس عملی انجام دهد که دین ما آنرا تأیید نکند مردود است».«متفق علیه».
ودر لفظ دیگری چنین روایت شده است: «هر کسی در این دین ما چیزی ایجاد کند که از آن نیست مردود است».«متفق علیه»
یعنی: هر کاری که مطابق سنت پیامبر و شریعت الله نباشد، مردود بوده و قابل قبول نیست.
پس بدعت هایی که ذکر شد در عهد پیامبر ویارانش ودر عهد تابعین وجود نداشته، بلکه بعد از شهادت حضرت حسین رضی الله عنه در سال ۶۱ هجری ظاهر گردید، و در سال های بعد خصوصا در عهد دولت فاطمیان اشکال مختلفی بخود گرفت و در اکثر کشورهای شیعه نشین مانند ایران، عراق، و بعضی مناطق مصر، لبنان، هند ، پاکستان و افغانستان بشكل عجیبی انتشار یافت.
عوامل اساسی انتشار این بدعت ها و امثال اینها بی خبری مسلمانان از دین، و سکوت و عدم انکار چنین اعمال است، اگر هر مسلمانی به اندازه‌ی وسع و توان خودش اطرافیانش را آگاه می کرد هرگز به این حد نمی رسید و جامعه‌ی اسلامی، سالم باقی می ماند.
پیامبر صلی الله علیه وسلم امت شان را از بدعت و نوآوری در دین بر حذر داشته اند چنانکه میفرماید: «از امور نو پیدا (در دین) بپرهیزید، زیرا هر امر نوپیدا بدعت و هر بدعتی گمراهی است».«به روایت ابی داود»
پس برادر و خواهر مسلمان! باید در راه از بین بردن بدعت ها کوشا باشیم، و در روز عاشورا به هر مسلمانی که آغشته‌ی بدعت است دوستانه بفهمانیم که این اعمال نادرست است و او را تشویق به ترک آن کنیم تا همه‌ی مان در دنیا و آخرت رستگار گردیم.
منبع:
کتاب حقیقت عاشورا، تالیف محمد عوده رحیلی.
