ایمان به خدا و آخرت، از اركان اعتقادى اسلام می باشد:
۱. «إنّ الذّین ءامنوا و الّذین هادوا و النصّرى و الصّابئین من ءامن بالله و الیوم الأخر …
كساني كه به پیامبر صلی الله علیه و سلم ایمان آورده اند،و یهود و نصاری و صابئان پیروان ‹یحیی یا نوح یا ابراهیم› آنها كه ایمان به خدا و روز رستاخیز آورده اند»«بقرة: ٦٢»
۲. «ربّ اجعل هذا بلدا ءامنا و ارزق أهله من الثّمرات من ءامن منهم باللَّه و الیوم الأخر…》
و بیاد آورید (هنگامي كه ابراهیم عرض كرد: پروردگارا این سرزمین را شهر امني قرار ده، و اهل آن را آنها كه ایمان به خدا و روز بازپسین آورده اند از ثمرات گوناگون روزي ده …)«بقرة:١٢٦»
قرآن کریم، تنها کتاب آسمانی است که از روز رستاخیز به تفصیل سخن رانده تا آن جا که حدود 13 آیت قرآن به این موضوع اختصاص یافته است ، در هیچ یک از مراحل نزول، به آخرت بی توجهی نشده و در بیش از صد عنوان متفاوت، مباحث مختلفی راجع به آن مطرح شده است ، حتیّ از بررسی مجموعه آیات آفرینش و رستاخیز به دست می آید که توجه قرآن به آفرینش، به سبب تقارن این دو موضوع و در مسیر توضیح و تبیین بیشتر آن جهان بوده است، چنان که می فرماید:
«وَ لَقَدْ عَلِمْتمُ النشْأةَ الْأوُلی فَلوْلا تذَکَرُون».
و قطعاً پدیدار شدنِ نخستین خود را شناختید، پس چرا سر عبرت گرفتن ندارید؟
« واقعة: ٦٢»
در واقع، آخرت مکمّل و معنا بخش دیگر اصول دین بوده و بدون آن نمی توان به تصوّر روشنی از خداوند و صفات او- هم چون عدل، حکمت و فلسفه نبوّت نائل آمد. به عبارت دیگر، بدون آخرت، دعوت دینی و تبلیغ پیامبران بی اثر خواهد بود؛ زیرا پذیرفتن دین و پیروی از مقرّرات شرع و آیین پیامبران خالی از کلفت و سلب آزادی نیست و در صورتی که متابعت آن اثری در بر نداشته باشد، هرگز مردم زیر بار آن نخواهند رفت و از آزادی طبیعی دست برنخواهند داشت.
از منظر اسلام، بی ایمانی به آخرت، گمراهی است:
«وَ مَنْ یکفرْ بِاللِه وَ مَلائِکتِهِ وَ کتبِهِ وَ رُسُلِهِ وَ الْیوْمِ الْاخِرِ فَقَدْ ضَل ضَلالاً بعِیداً »
و هرکس به خدا و فرشتگان او و کتاب ها و پیامبرانش و روز بازپسین کفر ورزد، در حقیقت دچار گمراهی دور و درازی شده است.« نساء: ١٣٦»
« بل الذِینَ لا یؤْمِنوُنَ بِالْاخِرَةِ فِی الْعَذابِ وَ الضلالِ الْبعِیدِ »
آنان که به آخرت ایمان ندارند، در عذاب و گمراهی دور و درازند.« سبأ: ٨»
و چنین انسان های بی ایمانی، از راه راست منحرف اند:
«وَ إنِ الذِینَ لا یؤْمِنوُنَ بِالْاخِرَةِ عَنِ الصِّراطِ لَناکبوُنَ»« مؤمنون: ٧٤»
كسانى كه به آخرت ايمان ندارند، از راه (راست) منحرف هستند.
- قلوب شان حق گریز:
«فَالذِینَ لا یؤْمِنوُنَ بِالْاخِرَةِ قُلوُبهُمْ مُنْکرَةٌ ». « نحل: ٢٢»
و آنان كه ايمان به آخرت ندارند، دلهايشان منكر (مبدأ و توحيد هم) بوده.
- و کردارشان تباه است:
«وَ الذِینَ کذبوُا بِآیاتِنا وَ لِقاءِ الْاخِرَةِ حَبطِتْ أعْمالهُمْ» و کسانی که آیات ما و دیدار آخرت را دروغ پنداشتند، اعمال شان تباه شده است.« أعراف: ١٤٧»
- و عذاب دردناکی برای آنها مهیا شده است:
«وَ أنَ الذِینَ لا یؤْمِنوُنَ بِالاخِرَةِ أعْتدَنا لهُمْ عَذاباً ألِیما».
شاید علت توجه بیشتر اسلام به آخرت آن باشد که داشتن درکی از گذشته و آینده، وجه تمایز انسان از حیوان است. انسان ها همواره به میزان شعور و فهم خود، به گذشته و آینده خویش توجه دارند و چون امت آخرالزمان از جهت این ادراک در مقایسه با امت های پیشین کامل ترند، جهان آخرت در قرآن بیشتر یاد شده و هم چون دنیا، مسلّم شمرده شده است :
«وَ أنَ الساعَةَ آتیِةٌ لا رَیبَ فِیها »
وهم آن که رستاخیز آمدنی است وشکی در آن نیست. «حج: ٧»
قرآن کریم آشکارا به تفکر سفارش کرده است آن جا که می فرماید:
«کذلِک یبَینُ اللُّه لَکمُ الاياتِ لعَلکمْ تتَفَکرُونَ فِی الدُّنْیا وَ الْاخِرَةِ»
این گونه، خداوند آیات خود را برای شما روشن می گرداند، باشد که در کار دنیا و آخرت بیندیشید.« بقرة: ٢١٩»
فواید ایمان به روز آخرت:
نخست: اینست که انسان در دنیا در حرف،گفتار و کردار خود دقت میکند،هیچ زمانِ حرف نادرست به زبان نمی آورد وهمیشه کوشش میکند تا توسط گفتار نیکوی خویش اعمال حسنه خود را ازدیاد بخشد و هیچ زمانی عملی را انجام نميدهد که از جمله‌ای معاصی باشد خواه آن معصیت صغیره ویا کبیره باشد.
ایمان به روز آخرت یادهانی محاسبه ما به پیشگاه پروردگار است که خود را کنترول کنیم وهمه اعضای انسان در روز قیامت شهادت میدهد در باره همه اموری که توسط اعضای بدن مان صورت گرفته باشد،در حقیقت وقتی انسان ایمان به روز آخرت داشته باشد آن زمان خود را کنترول ومدیریت میتواند.
دوم: سبقت وپیشی گرفتن در کارهای نیک و معروف:
چگونگی سرنوشت ما در آخرت وابسته است به چگونگی عمل ما در دنیا؛ایمان داشتن به روز آخرت به ما انگیزه میدهد که اعمال نیک و حسنه را انجام بدهیم ودر امور خیر سبقت کنیم.
سوم: ترجیح دادن زنده گی آخرت به زنده گی دنیا:
ایمان داشتن به روز آخرت سبب دوری مان از هم و غم امور بی‌فایده دنیوی میشود وهمیشه همه‌يی هم وغم مان در مورد روز آخرت می باشد و میخواهیم تا به خاطر روز آخرت آماده گی کامل داشته باشیم.
چهارم: به زنده گی دنیوی ما هدف ميبخشد:
وقتی ما به آخرت ایمان داشته باشیم در دنیا هدفمندانه زنده گی میکنیم وزنده گی ما بدون مسولیت نمی باشد.
پنجم: کنترول غرایض شهوانی:
وقتی که انسان ایمان به روزآخرت داشته باشد غرایض خود را کنترول میکند هیچ وقت نفس انسان خواهش چوکی منصب وبزرگی نمیکند وهمیشه در یاد الله متعال میباشد.
ششم: آرامش روحی وروانی:
انسان که هر قدر قدرت وثروت داشته باشد وقتی که آرامش روحی وروانی نداشته باشد او از این نعمت‌ها استفاده کرده نمیتواند.
هفتم: احساس مسولیت وآماده گی برای روز قیامت:
احساس مسولیت در برابر پرسش های روز قیامت وآماده کردن توشه به روز قیامت، انسان هوشیار کسی است که برای زنده گی بعد از مرگ اش کوشش بکند.
هشتم: انجام اعمال صالح است:
مسلمانی که به روز قیامت ایمان داشته باشد همیشه کوشش میکند که اعمال صالح را انجام بدهد ودر همین فکر میباشد.
منابع:
- عقاید، استاد مرحوم سید سابق، ترجمه: علی صالحی
- سایت ویکی فقه
- سایت حوزه.نت
خیلی عالی
تشکر از شما