ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻌﻠﻤﯽ که از ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻋﺎﻟﯽ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﯼ ﮐﺎﻓﯽ ﺩﺍﺷﺖ در یکی از پوهنتون های شهر مصروف تدریس بود، ﺍﻣﺎ ﺗﺎ اﮐﻨﻮﻥ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ..
یک روز یکی از ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻧﺶ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻭی ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﭼﺮﺍ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﭼﻨﯿﻦ ﺟﻤﺎﻝ ﻭﺍﺧﻼق ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﯼ؟
معلم ﮔﻔﺖ: ﯾﮏ ﺯﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﻨﺞ ﺩﺧﺘﺮ داشت ،ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺁﻥ ﺯﻥ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻴﺎوﺭﻯ ﻣﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ در کوچه و در ﺳﺮ ﺭﺍه ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﯾﺎ به هر ﻧﺤﻮﯼ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﻡ.
بعدا باز هم ﺧﻮﺍﺳﺖ خداوند ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺁﻥ ﺯﻥ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺁﻭﺭﺩ ﭘﺪﺭﺵ ﺁﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺍ میﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻛﻨﺎﺭ ﺩﺭﻭﺍﺯه ﻣﺴﺠﺪ ﺭﻫﺎﻣﯿﮑﺮﺩ، ولیﺻﺒﺢ ﮐﻪ می‌آﻣﺪ میدید ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﻃﻔﻞ ﺭﺍ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﺗﺎ چند ﺭﻭﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﺎر ﺭا ﺍﺩﺍﻣﻪ داد و ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺑﺮای ﻃﻔﻞ اش دعا میکرد ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ میسپرد.
ﺧﻼﺻﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍند ﻣﺎﺩﺭ کودک ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎﺭﺩﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻴاﻭﺭﺩ ﺍﻣﺎ این بار ﺧﻮﺍﺳﺖ خداوند بود ﮐﻪ ﭘﺴﺮ باشد.
ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﻟﺪ ﭘﺴﺮ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺰﺭﮔﺸﺎﻥ ﻓﻮﺕ ﮐﺮﺩ..
ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺣﺎﻣﻠﻪ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺴﺮﯼ ﺑﺪﻧﯿﺎ ﺁﻭﺭﺩند ﺍﻣﺎ ﺩﺧﺘﺮ ﺩﻭمی شاﻥ ﻓﻮﺕ ﮐﺮﺩ.
ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ چند ﺑﺎﺭ ﭘﺴﺮ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺁﻭﺭﺩ ﺍﻣﺎ با هر بار به دنیا آمدن پسر به طور معجزه هر ﭘﻨﺞ ﺩﺧﺘﺮ آنها وفات نمود. ﺗﻨﻬﺎ آن ﺩﺧﺘﺮﺷﺎﻥ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺷﺮ او خلاص شود و بارها او را در سرک رها کرده بود ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ باقی ﻣﺎﻧﺪ.
چند وقت بعد ﻣﺎﺩﺭ هم ﻓﻮﺕ ﮐﺮﺩ آن ﺩﺧﺘﺮ ﻭ دیگر ﭘﺴﺮﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻧﺪ.
ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻌﻠﻢ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻧﺶ ﮔﻔﺖ: ﻣﯿﺪﺍﻧﯿﺪ ﺁﻥﺩﺧﺘﺮﯼ ﮐﻪ ﭘﺪﺭﺵ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺷﺮش ﺧﻼﺹ ﺷﻮﺩ ﮐﯽ ﺑﻮﺩه؟ ﺁﻥ من هستم!!..
ﻭ ﻣﻦ ﺑﺪﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺎﺣﺎﻻ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﮑﺮﺩه ﺍﻡ ﭼﻮﻥ ﭘﺪﺭﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﭘﯿﺮ ﻫﺴﺖ ﻭ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺮ ﻭ ﺧﺸﮏ ﻭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﮐﻨﺪ،ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯿﮑﻨﻢ، ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻧﻢ ﻓﻘﻂ ﮔﺎه گاهی ﺧﺒﺮﺵ ﺭﺍ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ؛ یکی شان ﻣﺎه ﯾﮑﺒﺎﺭ ﻭ ﯾﮑﯽ ﺩﻭﻣﺎه بعد ﯾﮑﺒﺎﺭ میاید؛ ﭘﺪﺭﻡ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻭ ﭘﺸﯿﻤﺎﻥ است ﺍﺯ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﺮﺩه بود.
ﺑﻪ ﻗﻀﺎﯼ ﺍﻟﻬﯽ ﻭ ﺍﺭﺍﺩهٔ ﺍﻭ ﺭﺍﺿﯽ ﻭ ﺧﺸﻨﻮﺩ باشیم ﺗﺎ ﻃﻌﻢ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ کنید.
