قوت در عبادت منتی از جانب الله متعال هست که برای هر‌که بخواهد آنرا عطا می‌کند، مشاهده می‌کنی که مؤمن قوی در عبادت توانایی بیشتر نسبت به دیگران دشته و کارهای دشوارتری را انجام می‌دهد که بسیاری از آن عاجزند و در هر کار خیر از همه پیشی نموده و حسناتی چون کوهای بزرگ کسب می‌کند، یقینا که چنین شخص از دنیای خویش چنانچه مناسب است استفاده نموده.
قوت در عبادت در حقیقت قوت در دین هست چنانچه الله متعال همه پیامبران خود را به آن امر کرده هست:{يَا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ} [الْمُؤْمِنُونَ: 51].
(ای فرستاده‌گان الله از چیزهای پاک و حلال بخورید و اعمال نیک انجام دهید، بیشک من به آنچه انجام می‌دهید آگاهم).
آنگاه که الله متعال تورات را بر موسی علیه السلام نازل کرد، وی را دستور داد تا بر محتویات آن با قوت عمل کند و بنی اسرائيل را نيز به عمل كردن بر آن دعوت کند: {وَكَتَبْنَا لَهُ فِي الْأَلْوَاحِ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ مَوْعِظَةً وَتَفْصِيلًا لِكُلِّ شَيْءٍ فَخُذْهَا بِقُوَّةٍ} [الْأَعْرَافِ: 145]، و همچنان یحیی علیه السلام را نیز الله متعال امر کرد که تورات را با قوت حمل کند: {يَا يَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ} [مَرْيَمَ: 12]. (ای یحیی علیه السلام کتاب را به قوت محکم بگیر).
الله متعال مسلمانان را امر کرده تا به همه احکام اسلام پابند باشند، از نواهی‌اش اجتناب ورزیده و اوامرش را بجا آرند و این است قوت در دین و از کسانی نباشند که اگر اوامر شریعت مطابق هوای شان باشد به آن عمل کنند و در صورتی‌که مخالف هوا و هوس شان بود، آنرا ترک کنند بلکه لازم این است که همه اعمال خیری‌که در توان شان هست به آن اقدام کنند و اگر از آن عاجز اند نیت ادایش را کنند و ان‌شاء‌الله اجر نيت براى شان داده خواهد شد و چون داخل شدن کامل در اسلام امکان‌پذیر نیست مگر با مخالفت شیطان چون الله متعال می‌فرماید :(و متابعت شیطان را نه کنید، بیدون شک او دشمن آشکار شماست).
و دشمن آشکار امر نمی‌کند مگر به بدی، فحشا و به آنچه که ضرر شما در آن هست.
رسول الله صلی الله علیه وسلم بهترین الگو در عبادت است، که قوت‌اش در نماز، روزه، ذکر، استغفار و تلاوت قرآن‌کریم برای ما نقل شده است.
از جمله نمونه‌های قوت رسول الله صلی الله علیه وسلم:
* نماز:
حدیث عایشه رضی الله عنها که فرموده: «كَانَ يَقُومُ مِنَ اللَّيْلِ حَتَّى تَتَفَطَّرَ قَدَمَاهُ» رَوَاهُ الشَّيْخَانِ
(رسول الله صلی الله علیه وسلم در نماز تهجد ایستاد می ماند تا قدمهای مبارکش ترک می شد).
و روزی با حذیفه نماز خواند که در یک رکعتی از نماز تمام سوره بقره، آل عمران و سوره نساء را خواند.
*روزه:
حدیث انس بن مالک است و هنگام از وی در مورد روزه رسول الله پرسیده شد و او گفت: «كَانَ يَصُومُ مِنَ الشَّهْرِ حَتَّى نَرَى أَنَّهُ لَا يُرِيدُ أَنْ يُفْطِرَ مِنْهُ، وَيُفْطِرُ حَتَّى نَرَى أَنَّهُ لَا يُرِيدُ أَنْ يَصُومَ مِنْهُ شَيْئًا» (رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ وَقَالَ: حَسَنٌ صَحِيحٌ).
(او صلی الله علیه وسلم روز‌های ماه را به اندازه روزه می‌گرفت که فکر می‌کردیم هیچ‌گاه افطار نه‌خواهد کرد و گاهی آن قدر افطار می‌کرد که گمان می‌بوردیم هیچ‌گاه روزه نخواهد گرفت).
* ذکر:
حدیث عایشه رضی الله عنها استکه فرمود:
«كَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَذْكُرُ اللَّهَ عَلَى كُلِّ أَحْيَانِهِ» (رَوَاهُ مُسْلِمٌ).
(او صلی الله علیه وسلم در هر لحظه ذکر الله متعال را می‌کرد).
*استغفار:
حدیث ابن عمر رضی الله عنه که فرمود: «إِنْ كُنَّا لَنَعُدُّ لِرَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي الْمَجْلِسِ الْوَاحِدِ مِائَةَ مَرَّةٍ: رَبِّ اغْفِرْ لِي وَتُبْ عَلَيَّ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ» (رَوَاهُ أَهْلُ السُّنَنِ وَصَحَّحَهُ التِّرْمِذِيُّ وَابْنُ حِبَّانَ).
(اگر در مجلسی استغفار گفتن رسول الله صلی الله علیه وسلم را می‌شمردیم که به صد مرتبه می‌رسید:(رب اغفر لی و تب علي إنك أنت التواب الرحيم).
*تلاوت قرآن کریم:
حدیث علی رضی الله عنه: «أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لَمْ يَكُنْ يَحْجُبُهُ عَنِ الْقُرْآنِ شَيْءٌ لَيْسَ الْجَنَابَةَ» رَوَاهُ أَهْلُ السُّنَنِ إِلَّا التِّرْمِذِيَّ، وَصَحَّحَهُ ابْنُ حِبَّانَ.
(هیچ امر رسول الله صلی الله علیه وسلم را از خواندن قرآن‌کریم باز نمی‌داشت مگر جنابت).
اسباب معین قوت در دین:
۱- علم نافع و عمل صالح: چون شخص عالم پروردگارش را به درستی می‌شناسد و به بسیار اطمینان، وی را می‌پرستد چون می‌داند که بر خلاف انسان جاهل راه درست را انتخاب کرده است.
۲- صبر: چون صبر قرین پیروزی و نصرت هست و رسول الله صلی الله علیه وسلم می‌فرماید کسی‌که صبر پیشه کند الله برایش صبر می‌دهد و عبادت الله به صبر نیاز دارد.
۳- حرص دوری از گناه: پاک نگهداشتن نفس از گناه بیشترین قوت را به انسان می‌بخشد چون گناه تلف کننده هست و از بزرگترین نشانه‌های ضعف یک مسلمان می‌باشد، پس اگر خواهان قوت در عبادت هستید نخست قوت صبر از معصیت را کسب کنید.
۴- دوری از اسبابی‌که مارا به ضعف و سستی می‌کشاند: مثلا شخصی نمی‌خواهد علاقه‌اش با الله متعال ترقی دهد، بیدون عذر صف اول نماز باجماعت را از دست می‌دهد و همین‌گونه بی‌تفاوت بوده تا صف دوم سوم و چهارم را هم از دست دهد و روزی می‌رسد که نمازش را در خانه ادا کند، به هر اندازه انسان در مکروهات و مندوبات بی‌پروایی نشان دهد به همان اندازه ضعیف شده و از الله تعالی به دور می‌شود
و اگر در انجام طاعاتی‌که وی را به الله متعال نزدیک می‌سازد پیشی کند به همان اندازه قوتش افزوده می‌شود.
۵- انتخاب و صحبت و دوستان نیکو: اگر کسی می‌خواهد قوت‌اش در دین اضافه شود با کسانی‌که در دین قوی هستند هم‌صحبت شود، به مجرد دیدن و صحبت کردن شان قوت در دین‌اش اضافه می‌شود، همین‌گونه اگر با انسان‌های ضعیف نشست و برخاست داشته باشیم ضعیف می‌شویم.
۶-دعا: مسلمان باید از پروردگارش بخواهد تا وی را قوت در دین نصیب کند و این دعا را به کثرت بخواند: (اللهم اعنی علی ذکرک و شکرک و حسن عبادتک)، (اللهم وفقنی لما تحب و ترضی) ….
